Ίσως πλέον να μην έχει μεγάλη αξία να μελετά και να αναδεικνύει κανείς τα είπα-ξείπα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αφού αποτελούν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο και αναδεικνύονται επάξια στο πιο χαρακτηριστικό γνώρισμά της. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που οι παλινωδίες και η αμετροέπεια των περισσότερων υπουργών και κυβερνητικών βουλευτών και στελεχών δείχνουν να μην προκαλούν καμιά εντύπωση.
Του Μιχάλη Σιάχου
Υπάρχουν, ωστόσο, κάποια ζητήματα στα οποία οι… μεταμορφώσεις και οι μαεστρική επικοινωνιακοί χειρισμοί πρέπει να καταδεικνύονται, ακριβώς γιατί βρίσκονται στον πυρήνα μιας πολιτικής, η οποία έχει από την αρχή των μνημονίων -και δυστυχώς για πολλά χρόνια ακόμα- στο στόχαστρό της τους εργαζόμενους και τις όποιες κατακτήσεις και δικαιώματα είχαν ή έχουν απομείνει.
Στο χιλιάδων σελίδων πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα της τρίτης αξιολόγησης που ψηφίζεται στη Βουλή και πάλι με διαδικασίες «περάστε, ψηφίστε, τελειώσατε…», μεταξύ των ρυθμίσεων είναι και αυτή που αφορά τη σειρά κατάταξης με την οποία θα παίρνουν τα λεφτά τους οι εργαζόμενοι σε περίπτωση που μια επιχείρηση οδηγηθεί σε πτώχευση.
Σύμφωνα με τη σχετική ρύθμιση, σε περίπτωση πτώχευσης μιας επιχείρησης, κατά των πλειστηριασμό της περιουσίας της δίνεται προτεραιότητα στην καταβολή των αποζημιώσεων ενός εξαμήνου των απλήρωτων εργαζομένων, με συντελεστή που θα υπολογίζεται με το 2,75 επί του κατώτατου μισθού των 586,08 ευρώ, δηλαδή, ποσό που αντιστοιχεί στα 1.611,72 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι θα μπαίνουν πρώτη στην πληρωμή μέχρι του ποσού των 9.670,32 ευρώ!
Πολλά κυβερνητικά στελέχη από τα τηλεοπτικά παράθυρα υπερηφανεύονται για την προωθούμενη αλλαγή, τονίζοντας ότι δείχνει το ταξικό πρόσημο της κυβέρνησης, η οποία, όπως αρέσκονται να λένε, είναι στο πλευρό των εργαζομένων. Για δίχτυ προστασίας των εργαζομένων έκανε λόγο και η υπουργός Εργασίας, Έφη Αχτσιόγλου.
Αυτό που έχει ξεχαστεί, είναι ότι αλλάζουν -στο ελάχιστο- ένα από τα πολλά αντεργατικά μέτρα που ψήφισαν οι ίδιοι στην πρώτη θητεία της κυβέρνησης Τσίπρα. Δεν αλλάζουν, δηλαδή, ένα μνημονιακό πλαίσιο που βρήκαν από τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, αλλά αλλάζουν κατά τι μια μνημονιακή αντεργατική ρύθμιση που ψήφισε η πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και, μάλιστα, πριν ακόμα το τρίτο μνημόνιο.
Στα τέλη Ιουλίου του 2015, μετά, δηλαδή, τη συνθηκολόγηση (sic) Τσίπρα με την τρόικα, ήρθε στη Βουλή (με την ίδια επείγουσα διαδικασία) προς ψήφιση το (επίσης πολυσέλιδο) νομοσχέδιο με τα δεύτερα προαπαιτούμενα του τρίτου μνημονίου, το οποίο αφορούσε την αναμόρφωση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.
Η κυβέρνηση τότε επανέφερε το γνωστό σχέδιο «Χαμηλοθώρη» του Νοεμβρίου 2014, το οποίο η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου είχε αποσύρει άρον-άρον μετά τις τεράστιες αντιδράσεις του νομικού κόσμου. Το δικηγορικό σώμα σύσσωμο με το πανελλαδικό του δημοψήφισμα το Δεκεμβρίου του 2014 είχε απορρίψει το συγκεκριμένο σχέδιο, ενώ αντίστοιχη καταδίκη γνώρισε και από τον επιστημονικό νομικό κόσμο, όχι για συντεχνιακούς λόγους αλλά για να προστατεύσει την αξιοπρέπεια και την περιουσία των δανειοληπτών σε συνθήκες οξείας ανθρωπιστικής κρίσης.
Ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης, Νίκος Παρασκευόπουλος, είχε πει στη Βουλή ότι είναι μεταξύ των προαπαιτούμενων, ότι έχει πολλά σημεία με τα οποία η κυβέρνηση διαφωνεί, αλλά ότι είναι υποχρεωμένος ανάμεσα σε δύο κακά να επιλέξει το λιγότερο κακό.
Με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, οι εργαζόμενοι είχαν βρεθεί τελευταίοι στη σειρά για πληρωμή από τις επιχειρήσεις που πτωχεύουν και είχαν βρεθεί στην πρώτη θέση (ποιος άλλος;) οι τράπεζες.
Σήμερα οι εργαζόμενοι επανέρχονται στην πρώτη θέση, μέχρι του ποσού, όμως, των 9.670 ευρώ. Θετική η ρύθμιση; Προφανώς θετική, αλλά ουδείς κυβερνητικός μπορεί να είναι περήφανος για το ότι… ξεψηφίζει και, μάλιστα, σε πολύ μικρό βαθμό ένα δικό του νομοσχέδιο του Ιουλίου του 2015, το οποίο δεν τόλμησαν να φέρουν στη Βουλή οι Σαμαράς και Βενιζέλος.
Πρόκειται για ακόμα ένα κραυγαλέο μπρος-πίσω, για μια ακόμα αποθέωση της επικοινωνιακής τακτικής. Και είναι σίγουρα μεταξύ των δεδομένων που οφείλει να θυμάται κανείς όταν ακούει τον Ευκλείδη Τσακαλώτο να λέει ότι το πολυνομοσχέδιο της τρίτης αξιολόγησης για πρώτη φορά έχει πολύ περισσότερα θετικά από τα αρνητικά.
ΥΓ. Για την ιστορία να θυμίσουμε ότι το νομοσχέδιο με τα δεύτερα προαπαιτούμενα του Ιουλίου του 2015 δεν είχε ψηφιστεί από τους βουλευτές που μετέπειτα αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο.
